Η εισαγωγή στην Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν ομαλή και ενδιαφέρουσα. Όμως η μετάβαση από τον αρχαίο στον βυζαντινό κόσμο ήταν , σε αντίθεση με την πραγματική μετάβασή, γρήγορη, ευχάριστη και κατανοητή. Εκείνη την εποχή μάλιστα, σύμφωνα με την ξεναγό μας, νομιμοποιήθηκε και η σημερινή μας θρησκεία, ο χριστιανισμός. Διάφορα αγγεία κοσμούσαν τον γύρω χώρο και ‘’έλαμπαν’’ ακόμα και μέσο της τόσης λιτότητας τους. Ύστερα, ακολουθήσαμε την οδηγό μέσα στον κόσμο που γνωρίσαμε και από τα φετινά μας βιβλία. Η αίθουσα και η εποχή σηματοδοτούσαν και την λήξη της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού. Γύρω μας τότε, βρίσκονταν θρησκευτικές εικόνες, αγγεία και περίτεχνα κοσμήματα. Σε σύγκριση όμως με τις μεγαλειώδεις τοιχογραφίες στα επόμενα δωμάτια,  αυτά φάνταζαν άχρωμα, απλά και μικρά. Η απεικόνιση του Κυρίου υπήρχε γύρω, φανερώνοντας την πίστη των ανθρώπων σε κάτι νέο για αυτούς. Αυτά τα δείγματα πίστης όμως γίνονταν όλο και πιο ισχυρά καθώς προχωρούσαμε. Κεντημένοι χιτώνες και ξύλινες επιβλητικές εικόνες μας περικύκλωναν. Η επίδραση όμως του χρόνου ήταν φανερή ειδικά στις εικόνες. Αν και είχαν συντηρηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τα λάθη των παλαιότερων ήταν ορατά: πολλές εικόνες, εδικά μία που απεικόνιζε την Σταύρωση του Χριστού ήταν ξαναζωγραφισμένη, αφήνοντας τους όλους να παρατηρούν τις λάθος λεπτομέρειες, όπως τα τέσσερα χέρια του αγαπημένου του μαθητή Ιωάννη. Η υπόλοιπη έκθεση συνεχίστηκε με επίκεντρο τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων της εποχής και τα έργα που πραγματοποίησαν.

Ήταν ουσιαστικά μια πολύ εποικοδομητική επίσκεψη που, κατά τη γνώμη μου, δεν φάνηκε τόσο αδιάφορη και ασήμαντη στους μαθητές και θα μείνει, έστω και ελάχιστα σημεία από αυτή, στη μνήμη των συμμαθητών μου…

• 
• 
• 
•